آشنایی با افت شنوایی و کم شنوایی و کاربرد های سمعک

یک محرک کم فرکانس برای انگیختن AMLR کاملاً کارآمد است، در مقابل ایجاد ABR با فرکانس خاص با تون بر ست کم فرکانس بسیار دشوار است. سوم= همان تجهیزات و الکترود گذاری‌های ساده ABR برای انجام AMLR نیز مناسب است.

به هر حال، استفاده از AMLR برای ارزیابی شنوای نیز مشکلاتی به همراه دارد. اختلالات ناشی از عضلات سمعک نامرئیو حرکات، بویژه برای شیرخواران و کودکانی که بیدارند یا در خواب طبیعی هستند یک مشکل عملی محسوب می‌شود. استفاده از داروهای آرام بخش که سطح هوشیاری را نیز کاهش میدهد، یک راه حل منطقی و موثر برای ABR است، اما گزینه‌‌‌ای مناسب برای انجام AMLR نیست. خواب و آرام بخش‌ها هر دو تأثیر قابل توجهی بر آنالیز AMLR دارند و حتی قابلیت ثبات ردیابی‌های AMLR را مختل می‌کنند. در اینجا با یک معضل بالینی روبرو هستیم، یعنی در کودکان بی قرار، ثبت AMLR بدون استفاده از آرام بخش‌ها و یا حداقل با طولانی تر کردن خواب طبیعی امکان پذیر نیست، و هنوز هم ردیابی یک AMLR پایدار با استفاده از آرام بخش یا در اکثر مراحل خواب دشوار یا غیرممکن است. AMLR را می‌توان همانند صوت با سیگنال‌های الکتریکی نیز بدست آورد. بدلیل آنکه مولفه‌های اصلی شکل موج AMLR حداقل در فاصله زمانی 15 to 80ms بعد از سیگنال ظاهر می‌شوند، آرتیفکت‌های ناشی از محرک‌های الکتریکی آنطور که بر ABR الکتریکی تأثیر می‌گذارد در مورد AMLR ایجاد نگرانی نمی‌کند. کاربرد AER الکتریکی را (شامل EAMLR) ببینید).

یافته‌های بالینی

از دیدگاه تاریخی، کاربرد AMLR برای ارزیابی شنوایی کودکان همواره برعکس کاربرد ABR برای ارزیابی شنوایی کودکان بوده است. بدین صورت که تا قبل از معرفی ABR در اوایل دهه 1970، AMLR بعنوان یک شاخص الکتروفیزیولوژیک اصلی در ارزیابی حساسیت شنوایی شیرخواران و کودکان سخت آزمون بوده است. با رسیدن به اواخر دهه 70 و اوایل دهه 1980، اکثر ادیولوژیست‌ها بطور گسترده ABR را بعنوان ابزار ارزیابی الکتروفیزیولوژیک برای اثبات وضعیت‌های شنیداری کودکان برگزیدند. دلیل اصلی جایگزینی سریع ABR به جای AMLR بعنوان روش برگزیده در ارزیابی الکتروفیزیولوژیک کودکان، عدم وابستگی ABR نسبت به تأثیرات داروهای آرام بخش بوده است.

استفاده از AMLR بعنوان روش ارزیابی الکتروفیزیولوژیک شنوایی کودکان سخت آزمون، مشکلاتی را بدلیل تأثیر زیاد حرکات کودک و وضعیت خواب (و هوشیاری) کودک به همراه دارد. و متأسفانه، برای ثبت AMLR نمی‌توان از آرام بخش‌ها استفاده کرد، زیرا AMLR به شدت تأثیر آرام بخش‌ها و بیهوشی قرار می‌گیرد. بنابراین، از دیدگاه کاربالینی، ABR برای ادیولوژیست جاذبه و تسهیلات و غیرقابل اجتناب را نسبت به AMLR بعنوان یک روش جایگزین در اختیار قرار می‌دهد.

Let's block ads! (Why?)

این نشان می‌دهد ه اطلاعات بدست آمده از چندین‌هامونیک در تعیین نواک پایین ترکیب یا در هم ادغام می‌شوند. این کار می‌تواند به منجر به تشخیص صریح نواک شود. تغییرات در میزان تکرار که حدود 0.2 درصد است قیمت سمعک نامرئیمی‌تواند برای فرکانس‌های اساسی در محدوده‌ی 100 تا 400 هرتز اتفاق بیفتند به شرطی که‌هامونیک‌های پایین وجود داشته باشند. نواک یک تن پیچیده ممکن است از‌هامونیک‌های نامنظم بالا نیز استخراج شود. همانطور که در تصویر 13.18 نشان داده شده است، شکل موج‌ها در جاهایی از پردهی اصلی که مربوط به‌هامونیک‌های بالا هستند، پیچیده هستند اما میزان تکراری برابر با صدای فرکانس اساسی دارند یعنی 200 هرتز. برای نورون‌هایCF که مربوط به‌هامونیک‌های بالا هستند، تکانه‌های عصبی توسط بالاترین اوج شکل موج برانگیخته می‌شوند یعنی توسط شکل موج‌های بالا که بسیار نزدیک به حالت ماکسیمم هستند. بنابراین، تکانه‌های عصبی توسط زمان‌های دوره‌‌‌ای صدا از هم جدا می‌شوند. برای مثال، در تصویر 13.18 ورودی دارای میزان تکرار 200 دور در هر ثانیه است و دوره5ms است. فواصل زمانی بین سنبله عصبی به صورت مضربی صحیح از 5و10و15و20و... تعیین می‌شود. نواک ممکن است از طریق این فواصل زمانی تعیین شود. در این مثال، فواصل زمانی مضربی از5ms هستند بنابراین، نواک 200 هرتز است.

شواهد تجربی نشان می‌دهند که نواک می‌تواند هم از‌هامونیک بالا و هم‌هامونیک پایین استخراج شود. معمولا،‌هامونیک پایین، نواک پایین واضحی را ارائه می‌دهد و در تعیین نواک پایین بسیار مهم تر از‌هامونیک‌های نامنظم بالا است. این امر را اصل غالب می‌گویند. وقتی یک تن پیچیده دارای‌هامونی‌های زیادی است، نواک معمولا با گروه کوچکی از‌هامونیک‌های پایین تعیین می‌شود. همچنین، پردازش این تغییرات در میزان تکرار تن‌های پیچیده برای تن‌هایی بهتر است که تنها دارای‌هامونیک‌های پایین هستند تا بالا.

با این حال، نواک پایین می‌تواند هنگامی‌که تنها‌هامونیک‌های بالای نامنظم وجود دارند شنیده شوند. اگرچه، این نواک به وضوح وقتی نیست که‌هامونیک پایین داشته باشیم، اما به اندازه کافی واضع است که این امکان را به ما بدهد تا فواصل موسیقیایی و ملودی‌های ساده را تشخیص دهیم.

عده‌‌‌ای از محققان نظریه‌هایی را مطرح کرده اند که مکانیسم‌های مکانی و زمانی نقشی در آن ایفا می‌گنند که به آن نظریه‌ی طیفی-زمانی می‌گویند. این نظریه‌ها فرض را بر این می‌گذارند که اطلاعات‌هامونیک‌های پایین و بالا در تعیین نواک موثر هستند. مکان اولیه تحلیل در حلزون گوش صورت میگیرد و الگوی زمان خوشه‌های عصبی که برانگیخته می‌شوند مورد بررسی قرار میگیرند.

Let's block ads! (Why?)