شیوع تخمین زده اوتیسم 2 تا 5 کودک در هر 000، 10 با حدود نسبت پسر به دختر 4 به 1 است. علت دقیق اوتیسم به صورت یک راز باقی مانده است، اما همه عوامل ژنتیکی، نروبیولوژیک و شیمی‌ـ عصبی (neurochemical) مشکوک هستند. اوتیسم ممکن است با اختلالات رشدی عصبی دیگر از قبیل سندروم fragilex، اختلالات صرع، فنیل کتونوری و نوروفیبروماتوزیس و Tuberous Sclerosis اتفاق افتد و یا وجود داشته باشد. ارزیابی پتانسیل برانگیخت شنوایی ممکن است به خاطر شک به سمعک مخفی وجود آسیب شنوایی به علت عدم پاسخگویی به اصوات و پاسخگویی یا توجه تشدید شده به منابع صوتی خفیف نیاز شود. آموزش رفتن به دستشویی و غذا خوردن به این کودکان مشکل است. مقالات در مورد طیف اختلالات اونیسم به سرعت در حال افزایش هستند و شامل مطالعات پاسخ‌های برانگیخته شنوایی از نشانه‌های نروبیولوژیک می‌شوند. ABR یک وسیله تشخیصی مهم در اوتیسم است، چون ادیومتری رفتاری اغلب برای بچه جوان یا افرادی که به علت ویژگی‌های رفتاری غیر طبیعی همکاری نمی‌کنند، امکان‌پذیر نیست.
یافته‌های ABR:
با برگشت به سال‌های اولیه کاربرد بالینی ABR، تعدادی از پژوهشگران یافته‌های ABR را در افراد مبتلا به اوتیسم توصیف کردند. در مجموع مقالات در مورد ABR و اوتیسم گیج کننده هستند. تعدادی از پژوهشگران یافته‌های طبیعی ABR را به طور ثابت گزارش می‌کنند و یا حتی زمان‌های نهفتگی کوتاهتر از حالت طبیعی را نشان می‌دهند. اما اکثریت نویسنده‌ها انواع متفاوت آبنورمالی ABR را در حداقل تعدادی از بچه‌های مبتلا به اوتیسم توصیف می‌کنند. عوامل متعددی احتمال منجر به عدم ثبات در حین مطالعات می‌شوند. این عوامل شامل تفاوت در پروتکل آزمایشی ABR ، وضعیت شنوایی محیطی، احتمالاً وجود اختلالات دیگر به طور همزمان، تعداد ناکافی اشخاص (اغلب Case report) و آنالیز اطلاعات حاصل از ABR بدون اطلاعات حاصل از گروه کنترل هستند. (گروه کنترل از نظر سن و جنسیت با گروه بیمار تطابق ندارند). Sohmer و همکارانش در سال 1978 یافته‌های ABR را برای 13 کودک (سن 4 تا 12 سال) با تشخیص اوتیسم توصیف کردند. ABR قابل کشفی در بیشترین سطوح شدت تحریکی برای چهار کودک با ویژگی‌های اوتیسم وجود نداشت به طوری که نویسنده ها فرض کردند که این مسئله ناشی از کاهش حلزونی عمیق است.